Vanilla Fudge - Out through the in door (2007)

Οι Vanilla Fudge, ενα απο τα σημαντικοτερα acid rock συγκροτημαta της δεκαετιας του 60 και προγονοι μουσικων ειδων οπως το hard rock και το heavy metal, επιστρεφουν στην δισκογραφια για δευτερη φορα στον 21ο αιωνα. Μετα το απολαυστικο The Return (2002) οπου ξαναεπισκεφτηκε κλασσικες τους επιτυχιες αλλα και εδειξε τον μηχανισμο που εκανε τους Vanilla Fudge διασημους, τωρα εχουμε ενα album με διασκευες ενος αλλου σημαντικου συγκροτηματος, αυτη την φορα της δεκαετιας του 70, τους Led Zeppelin.

Αν αυτο σας φαινεται λιγο αναποδο, πραγματι ειναι. Συνηθως οι νεωτεροι καλλιτεχνες διασκευαζουν τους παλιοτερους σαν φορο τιμης και οχι το αντιθετο. Αλλα εδω ειναι λιγοτερο για την αποδοση τιμων και περισσοτερο για την απλη χαρα και απολαυση της μουσικης. Οι Vanilla Fudge, 65αρηδες πλεον, απλα δεν μπορουν να σταματησουν να παιζουν την μουσικη που χαρακτηρισε την ζωη τους. Και γιατι να θελουν να κανουν κατι τετοιο; Στα 65 τους ειναι καλυτεροι απο οτι ειναι οι περισσοτεροι σημερινοι καλλιτεχνες στα 20,30 κλπ. Οι διασκευες των Led Zeppelin και η πολυχρονη σχεση μεταξυ των δυο συγκροτηματων ειναι απλα μια δικαιολογια για να ξαναμπουν στο studio και να κανουν αυτο που κανουν καλυτερα: Rock hard!

Μιλησα νωριτερα για τον μηχανισμο που εκανε τους VF διασημους. Αυτο φυσικα δεν ειναι τιποτα αλλο απο την επιλογη γνωστων pop επιτυχιων και την μετατροπη τους στα ικανα χερια του συγκροτηματος, σε επικες rock γιγαντομαχιες με ογκο, ισχυ και παθος. Διασκυες οπως το You keep me hanging on, υπαρχουν ακομα οταν το πρωτοτυπο εχει ουσιαστικα ξεχαστει και οι ιδιοι οι Beatles ειχαν πολλα να πουν για την διασκευη του Eleanor Rigby.

Δυστυχως ομως ειναι ακριβως αυτος ο μηχανισμος που ειναι το προβλημα με το Out throught the in door. Αυτο που δουλευει αριστουργηματα με pop τραγουδια, αποτυγχανει οταν ερχεται η ωρα να επεξεργαστει κλασσικες rock μελωδιες οπως αυτες των Led Zeppelin. Ισως παλι, συνηθισμενος απο δεκαετιες ακροασεων των κλασσικων τραγουδιων στην αρχικη του μορφη να επαναστατω στην νεα αποδοση, αλλα αμφιβαλλω. Αν αυτο ισχυε, θα ηταν το ιδιο για ολο το υλικο του δισκου, αλλα καθε τραγουδι προκαλει διαφορετικες αντιδρασεις. Ειδικοτερα, αν δεν ηταν το Immigrant Song, που ειναι ευκολα το ισχυροτερο κομματι του δισκου και στεκει ανετα απεναντι στην αρχικη εκτελεση, η μετριοτητα των υπολοιπων κομματιων θα ηταν πολυ λιγοτερο εμφανης.

Ολα τα τραγουδια εχουν περασει απο το "Fudge treatment" εκτος ισως απο το ακουστικο Black Μountain Site που ειναι ακριβως ιδιο με των LZ. Οι εκτελεσεις ειναι παντα υποδειγματικες και υπαρχουν πολλα ενδιαφεροντα σημεια και εξαιρετικες ιδεες. Αλλα το ολο πακετο δεν δενει και το τελικο αποτελεσμα μενει ξεκρεμαστο. Προσωπικα ελπιζω αυτος να μην ειναι ο τελευταιος δισκος του συγκροτηματος.

Το CD συνοδευεται απο το πολυσελιδο φυλλαδιο που αναφερει εν συντομια τις ιστοριες των δυο συγκροτηματων και εις βαθος την πολυχρονη σχεση τους καθως και τις σκεψεις των μελων του συγκροτηματος σχετικα με το συγκεκριμενο εγχειρημα. Το CD ειναι σχετικα σπανιο και δεν θα το βρει κανεις ευκολα σε P2P, αλλα αυτο δεν εχει ιδιαιτερη σημασια, γιατι ετσι κι αλλιως απευ8υνεται αποκλειστικα στον φανατικο οπαδο του συγκροτηματος. Για τους υπολοιπους, το "The Return" ειναι μια αψογη επιλογη για να καταλαβουν το μεγεθος και την αξια αυτου του εξαιρετικου συγκροτηματος

Read More......